Kadim bilgilerin de binlerce yıldır bize hatırlattığı bilgelik, paylaştıkça ve “hatırladıkça” gerçek gücümüzü bize tekrar geri verir.

HAYAT AMACIM, 14'üncü yılıma girdiğim ABD'deki eğitim, danışmanlık ve konuşmalarımda hep söylediğim gibi, benimle bundan sonra yola çıkacak herkese “ÖLÜMDEN KORKMAK” yerine “YAŞAMAKTAN KORKMAMA” duygusunu hatırlatabilmek. “Hatırlatabilmek” diyorum, çünkü aslında hepimiz bu duyguyu kendimizle ilgili sınırlı inançlarımız oluşmadan önceki dönemden biliyoruz. Sadece, şartlanmışlık, otomatik pilotta yaşamaya alışma, konfor alanımızdan çıkmakta hayli zorlanma, aile, çevre ve okulda zihinlerimize kazınanlar yüzünden unutuyoruz. Çocuk halimizin umarsız coşkusuyla hayat hediyesine tutunmayı ihmal eder hale geliyor; giderek kendimize ve yaşamımıza yabancılaşıyoruz. "YAŞAMAKTAN KORKMAMAYI" bu şekilde unuturken, aslında kendimizi (özümüzde kim olduğumuzu) da unutuyoruz.

Yıllardır verdiğim eğitimler, konuşmalar ve yazdıklarımla binlerce kişiye ulaşıp hayatlarında köklü değişiklikler yapmalarını sağlayan HAYAT AMACIM benim için, içimdeki küçük çocuğun kalbimde dinlendiği mutlu beşiği!

ABD'de eğitimlerine katıldığım, tanıştığım, mentörlüğüne güvendiğim birçok Amerikalı spiritüel lider ve motivasyon koçunun da sık sık söylediği gibi “ÖLÜMLÜLÜK MOTİVASYONU” hayatı her şart ve koşulda değiştirebilmek için büyük bir araç.

Ölümlü olduğumuzu hatırlamak ve “sahip olduğumuz” eşya, kariyer, para ve ilişkilerle dünyaya kendimizi çapaladığımız yanılgısından kurtulmak hayatımızı ve sağlığımızı değiştirmek için de ilk adım.

Gerçek bir lider olabilmek, iyi bir anne-baba, arkadaş ve çalışan olabilmek bu “ölümlülük motivasyonu”ndan geçiyor. Geçiciliği görmekten, gerçeği kabul etmekten ve elimizdeki kısıtlı zamanı en iyi şekilde kullanmaktan geçiyor. Kısacası YAŞAMAKTAN KORKMAMAKTAN!

Üstelik, GERÇEKLE YÜZLEŞMEK bizi “hedeflerimizden ve kendimiz için daha büyük şeyler isteme, potansiyelimizi tam anlamıyla gerçekleştirme” çabamızdan da alıkoymayan bir motivasyon. Hayatın en büyük gerçeğinden, yani ölümden korkmak yerine onu yanımıza alıp, sınırlı yolculuk ettiğimiz şu dünyada "gerçek anlamda yaşamayı öğrenme" motivasyonu da diyebiliriz buna.

Acı ve sıkıntının gözünün içine bakarken, bir yandan da derinlerimize gömdüğümüz pırıltımızı hatırlayıp, HAYAT AMACIMIZI BULMANIN VE GERÇEK POTANSİYELİMİZE ULAŞMANIN yani YAŞAMAKTAN KORKMAMAYI öğrenmenin anahtarı da işte tam burada yatıyor!